Dikke enkels, handige mannetjes en Maxima

Ik ben in Temuco aangekomen, het startpunt van mijn fietstocht. De vlucht naar Santiago de Chile met tussenstop in Buenos Aires verliep soepel. Wel viel me op dat ik mijn schoenen wat moeilijk aan kreeg. Wat bleek? Mijn enkels waren erg dik geworden. Nu ben ik na de Vierdaagse wel wat gewend maar ik weet nu dus ook dat je enkels, althans die van mij, bij extreem lang stilzitten ook gaan protesteren. Enfin, ongemakje van tijdelijke aard.

Mijn fiets was verpakt in een fietsdoos. Dat ding luistert naar de afmetingen 188x127x23 cm. En ik kan je verzekeren dat is onhandig groot. Bij Schiphol ging het nog wel maar de luchthaven in Santiago was er niet echt op berekend. Ook bij achtereenvolgens de douane, de taxi, het hotel en de busonderneming werd steeds bedenkelijk gekeken. Nou, die grote doos was een probleem hoor! Tuurlijk, tuurlijk, maar uiteindelijk kon het toch worden opgelost. Een belangrijke rol spelen daarin 'de mannetjes'. Het klinkt misschien denigrerend maar dat is zeker niet zo bedoeld. Integendeel. Er zijn heel veel mannetjes rondom de luchthaven, het hotel en het busstation. Erg handig als je je wilt verplaatsen met een fietsdoos en een grote tas van 20 kg. De oplossing: vraag via een persoon die je vertrouwd, bijvoorbeeld bij de receptie van het hotel of die een mannetje kunnen regelen. Voor een fooi die vooraf wordt afgesproken wordt dan de klus geklaard. Afdingen is er niet bij hoor, logisch toch als je er hulpbehoevend uitziet. Dan sjouw je die doos toch lekker zelf?

Na een busrit van 9 uur op het busstation in Temuco aangekomen. Fiets weer in elkaar gezet en op zoek gegaan naar een slaapplek. Na nog geen 2 (!) km werd ik vanuit een auto aangesproken door Camilo. Hij is een enthousiast fietser en deelnemer van 'warmshowers.org' een couchsurfing project maar dan speciaal voor fietsers. Ik kon zo met hem mee. Een eigen kamer met douche en wc stond klaar. Wat een gastvrijheid! Camilo werkt tijdelijk in het makelaarskantoor van zijn vader. Even wat geld verdienen en daarna weer op de fiets naar Bolivia. ''It's amazing!''Aan enthousiasme geen gebrek. Na de onvermijdelijke fietsverhalen was het tijd om wat te vertellen over Nederland. Met behulp van Google-afbeeldingen van alles verteld over het RijnWaalpad, de Grolsch-beugelfles (jazeker is bekend hier) en Maxima. Zij vonden het erg bijzonder dat een Argentijnse, koningin van Nederland kan worden. Nooit gedacht dat ik nog eens een verhaal zou vertellen over ons koningshuis.

De volgende dag tot slot een grappige fotosessie, want lachen om ons lengteverschil. Na een hartelijk afscheid vertrokken in een lekker lentezonnetje. De fietstocht is begonnen!