HELP! Heeft iemand een dopsleutel maat 10?
Door: Dick Scholten
Blijf op de hoogte en volg Dick
01 December 2015 | Argentinië, Villa O'Higgins
Laat ik met het goede nieuws beginnen: Ik heb Villa O' Higgens, voorlopig de laatste plaats in Chili, fietsend bereikt. De Carretara Austral kan ik op mijn palmares bijschrijven.Toch wel een icoon binnen de beroepsgroep van wereldfietsers. Het geeft een zeer voldaan gevoel maar toch ook wel met een tikkeltje weemoed. Het is alweer voorbij ... Het laatste deel is niet zonder problemen verlopen. Tot nu toe reed mijn fiets als een zonnetje. Totaal geen problemen totdat op weg naar het pittoreske plaatsje Caleta Tortel plotseling mijn rechterpedaal vastliep! Na een eerste inspectie was de diagnose snel gesteld: een versleten kogellager. Waarschijnlijk is een kogeltje kapot gegaan en zwerven de deeltjes tussen de normaal soepel bewegende delen van het kogellager. Voor het demonteren van het pedaal heb ik een dopsleutel van 10 mm nodig. En laat ik die nu niet bij me hebben! Ik heb nooit wat aan een pedaal gehad vandaar. Smeerolie zou een tijdelijke oplossing kunnen zijn maar ook dat heb ik niet meer bij me sinds ik een dichte kettingkast heb. De weinige olie die ik nodig heb 'leen' ik meestal bij een garage. Maar die was nu binnen een afstand van 150 km niet voorhanden. Gelukkig is er altijd olijfolie. Dat bracht inderdaad tijdelijk soelaas zodat ik Caleta Tortel kon bereiken. Maar daar waren geen voorzieningen op dit vlak.
De volgende dag was het al snel mis: de trapper liep weer vast. Op een kruising zag ik een paar Chileense motorrijders, wat een geluk zeg.
Motorrijders hebben toch altijd veel gereedschap bij zich? En jawel hoor: een dopsleutel maat 10 kwam tevoorschijn. Pedaal demonteren, alle versleten kogels eruit, veel vet erin en alles weer in elkaar zetten. Het moest snel gebeuren want zij wilden graag de veerboot halen. Samen kregen we de trapper weer draaiend met maar een klein beetje speling. Ik kon weer verder. Na zo'n 20 km fietsen, vlakbij de veerboot, was het weer mis. Op de aankomende veerboot zaten 2 argentijnse motorrijders met ... een complete doppen- en bitjesset! Ik weer aan de slag en nu wat secuurder te werk gegaan. Het lukte en ik kon de veerboot op. Aan de overzijde wachtte mij de laatste 100 km van de Carretera Austral met aan het eind Villa O'Higgens. Voor het overige een volledig verlaten landschap. Ik had de laatste veerboot die dag dus er zou zeker niemand meer achterop komen. Aan de hemel zag het er steeds dreigender uit. Na 20 kilometer doemde een zéér steile klim met haarspeldbochten op. Met kloppend hart, en voor zover mogelijk, zéér voorzichtig naar boven gefietst. Tjonge, wat was dat spannend! De borgmoer in het pedaal bleef gelukkig vastzitten. Ook de rest van het traject was dat het geval zodat ik met een opgelucht gevoel fietsend de eindstreep van de Carretera Austral heb gehaald. Na een telefonisch consult bij Peter, de supertechneut van onze familie, weet ik nu dat ik goed heb gehandeld en ga ik met een gerust gevoel verder. Op zoek naar nieuwe trappers en mogelijk nieuwe kogeltjes en dopsleutel maat 10. Die zal ik voortaan maar meenemen ...
De volgende dag was het al snel mis: de trapper liep weer vast. Op een kruising zag ik een paar Chileense motorrijders, wat een geluk zeg.
Motorrijders hebben toch altijd veel gereedschap bij zich? En jawel hoor: een dopsleutel maat 10 kwam tevoorschijn. Pedaal demonteren, alle versleten kogels eruit, veel vet erin en alles weer in elkaar zetten. Het moest snel gebeuren want zij wilden graag de veerboot halen. Samen kregen we de trapper weer draaiend met maar een klein beetje speling. Ik kon weer verder. Na zo'n 20 km fietsen, vlakbij de veerboot, was het weer mis. Op de aankomende veerboot zaten 2 argentijnse motorrijders met ... een complete doppen- en bitjesset! Ik weer aan de slag en nu wat secuurder te werk gegaan. Het lukte en ik kon de veerboot op. Aan de overzijde wachtte mij de laatste 100 km van de Carretera Austral met aan het eind Villa O'Higgens. Voor het overige een volledig verlaten landschap. Ik had de laatste veerboot die dag dus er zou zeker niemand meer achterop komen. Aan de hemel zag het er steeds dreigender uit. Na 20 kilometer doemde een zéér steile klim met haarspeldbochten op. Met kloppend hart, en voor zover mogelijk, zéér voorzichtig naar boven gefietst. Tjonge, wat was dat spannend! De borgmoer in het pedaal bleef gelukkig vastzitten. Ook de rest van het traject was dat het geval zodat ik met een opgelucht gevoel fietsend de eindstreep van de Carretera Austral heb gehaald. Na een telefonisch consult bij Peter, de supertechneut van onze familie, weet ik nu dat ik goed heb gehandeld en ga ik met een gerust gevoel verder. Op zoek naar nieuwe trappers en mogelijk nieuwe kogeltjes en dopsleutel maat 10. Die zal ik voortaan maar meenemen ...
-
04 December 2015 - 16:02
Fay:
Pff Dick, ik heb hier al plaatsvervangend klamme handjes, wat spannend!
-
04 December 2015 - 16:51
Hans P:
Oeeeefff! Lijkt wel een spannend short story, petje af hoor Dick!!! -
04 December 2015 - 17:07
Maaike:
Pff..spannend. Trappers, kogeltjes en dopsleutel op het verlanglijstje voor Sinterklaas. -
06 December 2015 - 17:54
Pascale:
hé Dick, coole zonnebril!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
