Trondheim bereikt

Hei, hei!
De eerste 1000 km (om precies te zijn 1135) zitten erop: we hebben Zuid-Noorwegen doorkruist en Trondheim bereikt. Langs en door de Nationale Parken Hardangervidda, Jotunheimen, Dovrefjell en Rondane om vervolgens weer af te dalen naar het Trondheim-fjord aan de kust. Pittige, en soms zware beklimmingen maar altijd prachtige vergezichten en overweldigende natuur. Het is onze inspanningen meer dan waard geweest. Helaas zijn we niet verstoken gebleven van technische malheur. Lidy voelde een paar dagen geleden tijdens een afdaling dat haar achterremmen niet goed meer functioneerden. De remblokjes hamerden bij elke omwenteling tegen de velg zo leek het. Knap gevaarlijk. Zijn het de remblokjes of is er meer aan de hand? Is er misschien een spaak door de velg heen getrokken? De velg is dan op die plaats gescheurd, daardoor iets breder geworden waardoor de remmen per wielomwenteling worden aangetikt. Inspectie van de spaken en de velg leverden in eerste instantie geen aanwijzingen op. Ook het vervangen van de remblokjes gaf zoals verwacht geen resultaat. Door maar weer, wel extra voorzichtig vooral bij afdalingen. Hoe lang is het nog naar de volgende fietsenmaker? In Dombås, enkele dagen later, vol verwachting naar een fietsenwerkplaats bij een sportzaak. Vooral gespecialiseerd in reparaties van ski's en andere wintersportartikelen. De man in kwestie nam er gelukkig de tijd voor en constateerden een scheurtje in de zijkant van de velg. Oei! Wat we vreesden was nu werkelijkheid geworden. Een nieuwe velg was niet voorhanden en een nieuw wiel spaken met een Rohloff-naaf was sowieso te veel gevraagd. Maar in Oppdal, 85 km verderop zouden we meer kans hebben bij Intersport. Pfffoe, we moesten ons even herpakken en besloten even maar niet te veel tegen elkaar te zeggen... Nu maar hopen dat de velg het nog een dagje volhoud en er geen ongelukken gebeuren. De volgende dag stonden we voor de Intersport winkel in Oppdal. Mooie zaak mèt een werkplaats. Een vriendelijke, rustige Noor, van beroep fietsenmaker en waarschijnlijk nog veel meer, keek bezorgd naar de scheur in het achterwiel. Velgen genoeg, maar een 32 spaaks? Hij liep door de werkplaats te zoeken. Ik was aan het bidden. Uiteindelijk kwam er een Mavic CPX velg tevoorschijn. Meer iets voor een racefiets maar a la, laat ik niet te kieskeurig zijn. Op mijn vraag of hij ook een wiel kon bouwen knikte hij bemoedigend. We konden de fiets achterlaten, hij zou er over een uurtje aan beginnen. Twee uur later kreeg ik een SMS bericht van Ståle Flotten: The wheel is ready! Op naar Intersport en jawel hoor: de klus was geklaard. Wij bedankten hem meer dan hartelijk. Ståle bleef er stoïcijns onder zoals je van een Noor verwacht. Hij wilde wel met ons op de foto. We beloofden een foto te sturen van ons op de Noordkaap. Jippie, we kunnen weer verder! Na twee koude, regenachtige dagen, met soms een gevoelstemperatuur van 1º C, bereikten we Trondheim. Voor vele pelgrims is dit het eindpunt van hun wandeltocht. Voor ons de start van de volgende etappe naar Bodø. Langs de kust met veel ferry's. Maar daarover later meer.
Hadde! (Een soort houdoe op z'n Noors)